47 ահ եւ երկեւղ եկն ի վերայ մեր, բեկումն եւ սատակումն։
Երկու ինչ հակառակ կան՝՝ քեզ. եւ ո՞վ է որ տրտմակից լինիցի քեզ. կործանումն եւ բեկումն, սով եւ սուր. եւ ո՞ է որ մխիթարիցէ՝՝ զքեզ։
Ի բարձանց իւրոց առաքեաց հուր յոսկերս իմ. ցանց ձգեաց ոտից իմոց, եւ դարձոյց զիս յետս իմ. արար յապականութիւն զանձն իմ, զօրհանապազ ի տառապանս տրտմութեան։
Սուգ առին ճանապարհք Սիոնի, զի ոչ գոյր երթեւեկ տօնից տարեկանաց նորա. ամենայն դրունք նորա եղեն յապականութիւն, եւ քահանայք նորա հաշեն հառաչեն՝՝ եւ յոգւոց հանեն. կուսանք նորա ի գերութիւն վարեցան՝՝, եւ ինքն դառնացեալ յանձն իւր։
զի իբրեւ զորոգայթ հասանիցէ ի վերայ ամենեցուն որ բնակեալ են ընդ ամենայն երեսս երկրի։