եւ ասեմ. Աստուած իմ եւ Տէր, ամաչեմք եւ զարհուրիմք ի քէն. բարձրացո, Տէր Աստուած իմ,՝՝ զերեսս իմ առ քեզ. վասն զի անօրէնութիւնք մեր բազմացան ի վերայ գլխոց մերոց, եւ մեղք մեր մեծացան եւ բարձրացան մինչեւ յերկինս։
Եւ հեռացան եւ մերժեցան ի քէն, եւ յետս դարձան յօրինաց քոց. եւ զմարգարէսն քո կոտորեցին, որ քարոզեցին նոցա դառնալ առ քեզ. եւ արարին զբարկութիւն մեծ առաջի քո։
Բայց ծանիր զանիրաւութիւնս քո, զի ի Տէր Աստուած քո ամպարշտեցար. եւ տարածեցեր զճանապարհս քո օտարաց ի ներքոյ ամենայն անտառախիտ ծառոց, եւ ձայնի իմում ոչ լուար, ասէ Տէր։
Բայց զբանս իմ եւ զօրէնս իմ ընկալարուք, զոր ես պատուիրեմ Հոգւով իմով ծառայից իմոց մարգարէից որ ժամանեցին հարցն ձերոց։ Պատասխանի ետուն՝՝ եւ ասեն. Որպէս կարգեաց Տէր ամենակալ առնել ըստ ճանապարհաց մերոց եւ ըստ գնացից մերոց, նոյնպէս եւ արար մեզ։