4 Մաշեաց զմորթ եւ զմարմին իմ, զոսկերս իմ փշրեաց առ հասարակ՝՝։
Մորթ իմ սեւացաւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ի տօթոյ։
Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր, զի բարի է,՝՝ սաղմոս ասացէք նմա օրհնութեամբ.
Տեսցեն արդարք եւ երկիցեն, զնովաւ ծիծաղեսցին եւ ասասցեն.
Յաւուր յայնմիկ մատնեցայ մինչեւ յառաւօտ. իբրեւ զառեւծ այնպէս խորտակեաց զամենայն ոսկերս իմ, զի ի տուընջենէ մինչեւ ի գիշեր մատնեցայ։
Ոչխար մոլորեալ Իսրայէլ, առեւծք մերժեցին զնա. նախ եկեր զնա թագաւորն Ասորեստանեայց, եւ յետոյ զոսկերս նորա արքայն Բաբելացւոց։