Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։
Այսպէս ասէ Տէր. Յաշխարումն նոցա մի՛ մտանիցես, եւ ի կոծ նոցա մի՛ երթիցես, եւ սուգ ի վերայ նոցա մի՛ առնուցուս. զի ի բաց արարի զխաղաղութիւն իմ ի ժողովրդենէն յայնմանէ, ասէ Տէր, եւ զողորմութիւնս եւ զգթութիւնս։
Վասն այսորիկ ես ահաւասիկ ի լալ մատուցեալ եմ. ակն իմ իջոյց արտասուս, զի հեռի եղեն յինէն մխիթարիչք՝՝ իմ, որ դարձուցանէ զանձն իմ յիս. մատնեցան որդիք իմ յապականութիւն, զի զօրացաւ թշնամին։
Զի յառաջ քան զաւուրսն զայնոսիկ՝ վարձք մարդկան ոչ էին յօգուտ, եւ վարձք անասնոց ոչ էին յարգի, եւ ելողի եւ մտողի ոչ էր խաղաղութիւն ի նեղութենէ. եւ առաքեցից՝՝ զամենայն մարդիկ իւրաքանչիւր առ ընկեր իւր։