Եւ ա՛ռ Թամար մոխիր եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝՝ զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց, եւ եդ զձեռս իւր ի վերայ գլխոյ իւրոյ, եւ երթայր երթալով եւ լայր։
Եւ եմուտ Եղիակիմ Քեղկեայ որ հազարապետն էր, եւ Սովմնաս հրովարտակաց դպիր, եւ Յովաք Ասափայ յիշատակաց դպիր առ Եզեկիա՝ զօձիս պատառեալ, եւ պատմեցին նմա զբանս Ռափսակայ։
Արդ մեք զի՞ նստիցիմք. այլ ժողովեցարուք՝ եւ մտցուք ի քաղաքս ամուրս, եւ անդր անկցուք. զի Տէր Աստուած մեր ընկէց՝՝ զմեզ, եւ արբոյց մեզ ջուր դառնութեան, զի մեղաք առաջի նորա։
Սուգ առին ճանապարհք Սիոնի, զի ոչ գոյր երթեւեկ տօնից տարեկանաց նորա. ամենայն դրունք նորա եղեն յապականութիւն, եւ քահանայք նորա հաշեն հառաչեն՝՝ եւ յոգւոց հանեն. կուսանք նորա ի գերութիւն վարեցան՝՝, եւ ինքն դառնացեալ յանձն իւր։
Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։
Եւ արկցեն հող ի վերայ գլխոց իւրեանց, եւ գուժալով ձայնիւ մեծաւ, լալով եւ սգալով ասասցեն, Վա՜յ, վա՜յ, քաղաք մեծ, որով ամենեքեան մեծանայաք՝ որք ունէաք զնաւս ի ծովս վասն պատուականութեան քո, զի՞ ի միում ժամու ապականեալ կործանեցար՝՝։