Խորանն իմ չուառացաւ, կորեաւ, եւ ամենայն խորանափեղկք իմ քակտեցան. որդիք իմ եւ խաշինք իմ ոչ ուրեք են, եւ ոչ եւս գոյ տեղի խորանի իմոյ, եւ ոչ տեղի խորանափեղկաց իմոց։՝՝
Եւ ի մարգարէսն Երուսաղեմի տեսի արհաւիրս. զի շնային եւ երթային զհետ ստութեանց, եւ օգնական լինէին ձեռաց չարաց, առ ի չդառնալոյ իւրաքանչիւր ումեք ի ճանապարհէ իւրմէ չարէ. եղեն ինձ ամենեքին իբրեւ զՍոդոմ, եւ բնակիչք նորա իբրեւ զԳոմոր։
Եւ զմնացորդս ժողովրդեանն որ մնացին ի քաղաքին, եւ զանկեալսն որ անկան ի նա, եւ զսինլքորսն ժողովրդեանն որ մնացին, խաղացոյց Նաբուզարդան դահճապետ ի Բաբելոն։
Վասն այսորիկ ես ահաւասիկ ի լալ մատուցեալ եմ. ակն իմ իջոյց արտասուս, զի հեռի եղեն յինէն մխիթարիչք՝՝ իմ, որ դարձուցանէ զանձն իմ յիս. մատնեցան որդիք իմ յապականութիւն, զի զօրացաւ թշնամին։
Արար Տէր զոր խօսեցաւ, կատարեաց զբանս իւր զոր պատուիրեաց յաւուրցն առաջնոց. քակեաց եւ ոչ անխայեաց. ուրախ արար ի վերայ քո զթշնամիս քո, եւ բարձր արար զեղջեւր նեղչաց քոց։
քանզի գիտեմ եթէ յետ վախճանի իմոյ անօրինելով անօրինիցէք, եւ խոտորիցիք ի ճանապարհէն զոր պատուիրեցի ձեզ, եւ պատահիցեն ձեզ չարիքն ի վախճանի աւուրց. քանզի առնիցէք չար առաջի Տեառն՝ բարկացուցանել զնա գործովք ձեռաց ձերոց։