Եւ ասէ Դաւիթ ցԳադ. Վտանգ է ինձ յամենայն կողմանց՝՝ յոյժ. բայց արդ անկայց ի ձեռս Տեառն, զի բազում են գթութիւնք նորա յոյժ, եւ մի՛ անկայց ի ձեռս մարդոյ։ Եւ ընտրեաց իւր Դաւիթ զմահն. եւ էին աւուրք հնձոց ցորենոյ։՝՝
Եւ առաքեցին ի տանէն եւ ի քաղաքէն՝՝ եւ ծերքն եւ դայեակք առ Յէու եւ ասեն. Ծառայք քո եմք մեք, եւ զոր ինչ ասասցես մեզ՝ արասցուք. եւ ոչ թագաւորեցուսցուք զոք, այլ որ ինչ բարին է առաջի քո՝ արասցուք։
Ես բարկացեալ էի ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, զի պղծեցին՝՝ զժառանգութիւն իմ. ես մատնեցի զնոսա ի ձեռս քո, եւ դու ոչ արարեր ի վերայ նոցա ողորմութիւն. ծանրացուցեր զլուծ ծերոց յոյժ.
Եւ եկն Գեդէոն առ իշխանսն՝՝ Սոկքովթայ, եւ ասէ ցնոսա. Ահաւասիկ Զեբէէ եւ Սաղմանա, վասն որոց նախատեցէք զիս եւ ասացէք. Միթէ ձեռն Զեբէի եւ Սաղմանայ այժմ ի ձեռի՞ն քում իցէ, զի տացուք հաց արանց քոց նքթելոց։