6 Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։
Եւ կոծեցան եւ պահեցին եւ լացին մինչեւ ցընդերեկս ի վերայ Սաւուղայ եւ Յովնաթանու որդւոյ նորա, եւ ի վերայ ժողովրդեանն Յուդայ, եւ ի վերայ տանն Իսրայելի զի հարան սրով։
Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի՝՝, եւ ահա այր եհաս ի բանակէ զօրուն Սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հող զգլխով իւրով. եւ եղեւ ի մտանել նորա առ Դաւիթ, անկաւ յերկիր եւ երկիր եպագ նմա։
Եւ ա՛ռ Թամար մոխիր եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝՝ զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց, եւ եդ զձեռս իւր ի վերայ գլխոյ իւրոյ, եւ երթայր երթալով եւ լայր։
Եւ յորժամ եկաց Եզրաս յաղօթս հանդերձ խոստովանութեամբքս այսոքիւք եւ ողբովք մեծամեծօք՝ անկեալ էր ի վերայ երեսաց երկրի առաջի Տեառն՝՝. ժողովեցան առ նա ամենայն որ էին յԵրուսաղէմ՝՝ ժողովուրդ բազում, արք եւ կանայք, երիտասարդք եւ կուսանք, եւ ողբայր ժողովուրդն, եւ համբարձին զձայնս լալոյ իւրեանց։
Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
եւ ասէին. Արք, զի՞նչ գործէք զայդ. մեք ձեզ նմանողք կարեօք մարդիկ եմք, աւետարանել ձեզ յայդպիսի ունայնութեանց դառնալ յԱստուած կենդանի, որ արար զերկինս եւ զերկիր եւ զծով եւ զամենայն որ ի նոսա։
Եւ ասէ Յեսու. Աղաչեմ զքեզ, Տէր, Տէր. ընդէ՞ր իսկ բնաւ անցանելով անցոյց ծառայ քո՝՝ զժողովուրդս զայս ընդ Յորդանան, մատնել զսոսա Ամովրհացւոցն եւ՝՝ կորուսանել զմեզ. լաւ էր թէ անդէն զետեղեալ եւ բնակեալ էաք առ եզերբ Յորդանանու։
Եւ արկցեն հող ի վերայ գլխոց իւրեանց, եւ գուժալով ձայնիւ մեծաւ, լալով եւ սգալով ասասցեն, Վա՜յ, վա՜յ, քաղաք մեծ, որով ամենեքեան մեծանայաք՝ որք ունէաք զնաւս ի ծովս վասն պատուականութեան քո, զի՞ ի միում ժամու ապականեալ կործանեցար՝՝։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։
Եւ ելին որդիքն Իսրայելի եւ լացին առաջի Տեառն մինչեւ ցերեկոյ. եւ հարցին զՏէր եւ ասեն. Եթէ յաւելցո՞ւք մարտնչել ի պատերազմ ընդ Բենիամինի եղբօր մերում։ Եւ ասէ Տէր. Ելէք ի վերայ նոցա։
Եւ ելին ամենայն որդիքն Իսրայելի եւ ամենայն ժողովուրդն եւ եկին ի Բեթէլ. եւ նստան լացին առաջի Տեառն, եւ պահեցին յաւուր յայնմիկ, եւ մատուցին ողջակէզս փրկութեան առաջի Տեառն.