22 Եւ ցերկուս երիտասարդսն որ լրտեսեցին զերկիրն՝ ասէ Յեսու. Մտէք ի տուն կնոջն պոռնկի, եւ հանէք զնա անտի, եւ զամենայն ինչ որ նորա իցէ, որպէս երդուայք նմա։
Եւ կոչեաց արքայ Դաւիթ զԳաբաւոնացիսն, եւ ասէ ցնոսա. եւ Գաբաւոնացիքն չեն որդիք Իսրայելի, այլ յարենէ Ամովրհացւոցն՝՝, եւ որդիքն Իսրայելի երդուան նոցա. եւ խնդրեաց Սաւուղ հարկանել զնոսա, նախանձ առեալ վասն որդւոցն Իսրայելի եւ Յուդայ։
Կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, եթէ ոչ ի տեղւոջ յորում թագաւորն՝՝ թագաւորեցոյց զնա, որ անարգեաց զնզովսն իմ եւ անց ըստ ուխտն իմ որ՝՝ ընդ նմա ի մէջ Բաբելոնի վախճանեսցի։
Եւ եղիցի քաղաքն նզովեալ, ինքն եւ ամենայն որ ինչ ի նմա իցէ ի Տեառնէ զօրութեանց. բայց զՌախաբ պոռնիկ ապրեցուսջիք, զնա եւ զամենայն որ ինչ իցէ ի տան նորա, զի թաքոյց զհրեշտակսն զոր արձակեցաք։
Եւ մտին երկու երիտասարդքն որոց լրտեսեալ էր զքաղաքն՝ ի տուն կնոջն,՝՝ եւ հանին զՌախաբ պոռնիկ, եւ զհայր նորա եւ զմայր նորա եւ զեղբարս նորա, եւ զամենայն որ ինչ էր նորա, եւ զամենայն ազգատոհմն նորա, եւ կացուցին զնա արտաքոյ բանակին Իսրայելի։