Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Եթէ ելի՞ց ի վերայ այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զնոսա ի ձեռս իմ։ Եւ ասէ Տէր ցԴաւիթ. Ել. զի մատնելով մատնեցից զայլազգիսն ի ձեռս քո։
վասն զի սատակեցեր առաջի նոցա զբնակիչս երկրին Քանանացւոց, եւ ետուր զերկիրն նոցա ի ձեռս նոցա. եւ զթագաւորս նոցա եւ զժողովուրդ երկրին սպառեցեր՝ որպէս եւ կամեցան՝՝ ըստ կամաց իւրեանց։
Եւ ասէ Տէր ցՅեսու. Մի՛ երկնչիր եւ մի՛ զանգիտիցես. ա՛ռ դու ընդ քեզ զամենայն արս պատերազմողս, եւ յարուցեալ ելցես ի Գայի. ահա ես տամ ի ձեռս քո զթագաւորն Գայեայ եւ զժողովուրդ նորա, եւ զքաղաք նորա եւ զերկիր նորա.
Եւ մատնեաց Տէր Աստուած Իսրայելի զՍեհոն եւ զամենայն ազգն նորա ի ձեռս Իսրայելի, եւ եհար զնոսա, եւ ժառանգեաց Իսրայէլ զերկիր Ամովրհացւոյն բնակելոյն յերկրին յայնմիկ։