Եւ ասէ Մովսէս ցՏէր. Աղաչեմ զքեզ, Տէր, չեմ բաւական, որպէս թէ՝՝ յերիկէ եւ յեռանդէ, եւ ոչ յորմէ հետէ սկսար խօսել ընդ ծառայի քում. զի նրբաձայն եւ ծանրալեզու եմ ես։
Եւ ել հուր ի Տեառնէ, եւ եկեր որ ինչ կայր ի վերայ սեղանոյն, զողջակէզն եւ զճարպն. եւ ետես ամենայն ժողովուրդն եւ զարհուրեցաւ, եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Եւ եբաց Աստուած զաչս Բաղաամու, եւ ետես զհրեշտակն Տեառն ընկիճեալ նմա ի ճանապարհին, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին իւրում. եւ անկեալ ի վերայ երեսաց իւրոց երկիր եպագ նմա։
Եւ եղեւ ի հասանելն նորա ի մի ի քաղաքացն, ահա այր մի լի բորոտութեամբ իբրեւ ետես զՅիսուս, անկեալ ի վերայ երեսաց աղաչեաց զնա եւ ասէ. Տէր, եթէ կամիս, կարող ես զիս սրբել։
Այլ եւ համարիմ իսկ զամենայն վնաս վասն առաւել գիտութեանն Յիսուսի Քրիստոսի Տեառն մերոյ. վասն որոյ յամենայնէ զրկեցայ, եւ համարիմ կղկղանս, զի զՔրիստոս շահեցայց,