Եւ ասէ Յովաբ. Յաւելցէ Տէր ի ժողովուրդ իւր որպէս են դոքա՝ հարիւրապատիկ, եւ աչք տեառն իմոյ տեսցեն, զի ամենեքեան ծառայք են տեառն իմոյ. եւ ընդէ՞ր խնդրէ տէր իմ զայդ, զի մի՛ լինիցի մեղք ի ժողովրդեանդ Իսրայելի։
Եւ ի ժամանակին յորում ի բաց եկաց Ամասիաս ի Տեառնէ՝ յարեան ի վերայ նորա զօրքն յԵրուսաղէմ, եւ փախեաւ ի Լաքիս. եւ առաքեցին զկնի նորա ի Լաքիս, եւ սպանին զնա անդ։
կացին ի վերայ Ոզիայ արքայի եւ ասեն ցնա. Ոչ է քո, Ոզիաս, ծխել խունկս Տեառն, այլ քահանայից որդւոց Ահարոնի սրբեցելոցդ է ծխել զայդ. ել արտաքս ի սրբութեանց, վասն զի ապստամբեցեր դու ի Տեառնէ, եւ ոչ եւս լիցի քեզ այդ ի փառս ի Տեառնէ Աստուծոյ։
եւ ասեն ցնոսա. Մի՛ ածէք զգերութիւնդ զայդ այսր առ մեզ. վասն զի մեղանչել մեզ առ Տէր դուք առնէք, եւ յաւելուլ ի մեղսն մեր եւ ի տգիտութիւնս. քանզի բազում են մեղք մեր այդոքիկ, եւ բարկութիւն սրտմտութեան Տեառն լինի ի վերայ Իսրայելի։
Տէր, Աստուած Իսրայելի, դու արդար եւ ճշմարիտ ես, որ ոչ սպառեցեր զզաւակ մեր, այլ մնաց մեր արմատ եւ զաւակ մինչեւ ցայսօր. եւ արդ ահաւասիկ եմք այսօր առաջի քո յանօրէնութիւնս մեր, եւ ոչ եւս կարեմք ամբառնալ զգլուխ մեր եւ կալ առաջի երեսաց քոց. զի բազմացան անօրէնութիւնք մեր եւ չարիք առաւել քան զգլուխս մեր՝՝։
Քանզի արարին կանայս ի դստերաց նոցա, ինքեանք եւ որդիք իւրեանց. եւ խառնակեալ պղծեցաւ սերմն սրբութեան նոցա ընդ ժողովուրդ երկրին այնորիկ, եւ եղեւ սկիզբն անօրէնութեանս այսորիկ յիշխանացն։
Անցին վաղվաղակի զճանապարհաւն զոր պատուիրեցեր նոցա. արարին իւրեանց որթ ձուլածոյ, եւ երկիր պագին նմա, եւ զոհեցին նմա եւ ասեն. Այս են աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Աղաչեմ զձեզ, եղբարք, անուամբն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի. զի զնոյն բան ունիցիք ամենեքեան, եւ մի՛ իցեն ի ձեզ հերձուածք. քանզի էիք՝՝ հաստատեալք ի նոյն միտս եւ ի նոյն հանճար։
Այսպէս ասէ ամենայն ժողովուրդն Տեառն. Զի՞նչ են յանցանքդ այդոքիկ զոր յանցեայք առաջի Տեառն Աստուծոյ Իսրայելի, դառնալ յետս ի Տեառնէ, շինել ձեզ սեղան, եւ լինել ձեզ ապստամբ ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ՝՝։