Եւ ասէ. Յիշեսցէ արքայ զՏէր Աստուած իւր, ի յաճախել մերձաւորի արեանն ապականել. մի՛ ջնջեսցեն զորդեակն իմ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Կենդանի է Տէր եթէ անկցի ի հերոյ որդւոյ քո մազ մի ի գետին։
եւ փախիցէ ի մի ի քաղաքացն այնոցիկ, եւ կացցէ ի մուտս դրան քաղաքին, եւ խօսեսցի յականջս ծերոց քաղաքին այնորիկ զբանս իւր. եւ ժողովեսցեն զնա ժողովուրդն առ ինքեանս, եւ տացեն նմա տեղի, եւ բնակեսցէ ընդ նոսա։