7 Եւ պնդեցան արքն զկնի նոցա զճանապարհն Յորդանանու ի հունն, եւ դուռն փակեցաւ, եւ եղեւ՝՝ իբրեւ ելին խնդրակքն զհետ նոցա։
եւ ասեն թէ՝ Զբանտն գտաք փակեալ ամենայն զգուշութեամբ, եւ զպահապանսն՝ զի կային առ դրանն, բացաք եւ ի ներքս զոք ոչ գտաք։
եւ ընդ առնուլ դրանն ընդ աղջամուղջս՝ առաւօտին ելին արքն արտաքս եւ ոչ գիտեմ յո՛ գնացին. պնդեցարուք ստէպ զհետ նոցա, թերեւս հասանիցէք նոցա։
Եւ եհան զնոսա ի տանիս, եւ թաքոյց զնոսա ընդ խրձամբք կտաւոյ զոր դիզեալ էր իւր ի տանիս։
Եւ մինչեւ ի քուն մտեալ էր նոցա, ել ինքն առ նոսա ի տանիսն,
Եւ կալաւ Գաղաադ զկիրճս Յորդանանու զԵփրեմի. եւ եղեւ իբրեւ ասացին ապրեալքն Եփրեմայ, թէ՝ Թող անցցուք, ասեն ցնոսա արք Գաղաադու. Միթէ եւ դուք յԵփրեմէ՞ իցէք։ Եւ ասեն. Չեմք ի նոցանէ։
Եւ ասէ ցնոսա. Իջէք զկնի իմ, զի մատնեաց Տէր Աստուած մեր՝՝ զթշնամիս մեր զՄովաբացիս ի ձեռս մեր։ Եւ իջին զկնի նորա, եւ կալան նախ զանցս Յորդանանու ի Մովաբայ, եւ ոչ թողին մարդոյ անցանել։