Եւ յամին չորեքտասաներորդի եկն Քոդողագոմոր եւ թագաւորքն որ ընդ նմա, եւ կոտորեցին զսկայսն որ յԱստարովթ Կառնայիմ էին, եւ զազգս հզօրս որ ընդ նոսա, եւ զՍովմացիսն ի Շաւէ քաղաքին նոցա։
Եւ ի կատարել այսր ամենայնի՝ մերձեցան առ իս իշխանքն եւ ասեն. Ոչ որոշեցան ժողովուրդն Իսրայելի եւ քահանայքն եւ Ղեւտացիքն ի ժողովրդոց եւ յերկրէ՝ որ են հեռագոյն ի նոցանէ.՝՝ Քանանացին եւ Քետացին եւ Փերեզացին եւ Յեբուսացին եւ Ամմոնացին եւ Մովաբացին եւ Եգիպտացին եւ Ամովրհացին։
Եւ առաքեցից առաջի երեսաց քոց զհրեշտակ իմ, եւ մերժեսցէ՝՝ զՔանանացին եւ զԱմովրհացին եւ զՔետացին եւ զՓերեզացին եւ զԳերգեսացին եւ՝՝ զԽեւացին եւ զՅեբուսացին։
Եւ որ ոչն գիտիցէ եւ արժանի գանի ինչ գործիցէ, արբցէ գան սակաւ. ամենայն որում շատ տուաւ, շատ խնդրեսցի ի նմանէ, եւ որում բազում աւանդեցաւ, առաւել եւս պահանջեսցեն ի նմանէ։
Ընդդէմ դարձան որդիքն Յովսեփայ Յեսուայ եւ ասեն. Ընդէ՞ր ժառանգեցուցեր մեզ մի ժառանգութիւն եւ մի վիճակ, եւ ես ժողովուրդ բազում եմ, եւ Աստուած օրհնեաց զիս։
Եւ ասեն որդիքն Յովսեփայ. Չէ մեզ բաւական լեառնն Եփրեմայ. եւ անդ ընտիր ընտիրք երիվարաց, եւ զէն ամենայն Քանանացւոյն բնակելոյ յերկրի իմում ընդ իս՝՝, ի Բեթսան եւ յաւանս նորա եւ ի ձորն Յեզրայելի։