Եւ նստաւ Դաւիթ յանապատին ի Մասերեթ յանձուկսն, եւ նստէր ի լերին անապատին Զիփայ ի մռայլ լերինն ի մթին երկրին՝՝։ Եւ խնդրէր զնա Սաւուղ զամենայն աւուրս, եւ ոչ մատնեաց զնա Տէր ի ձեռս նորա։
Եւ ելին Զիփացիքն ի մռայլ երկրէն առ Սաւուղ ի բլուրն՝՝, եւ ասեն. Ո՞չ աւանիկ Դաւիթ թաքուցեալ է առ մեզ ի Մասերա յանձուկս նորոյն ի բլուրն Եքեղատու ընդ աջմէ՝՝ Յեսեմոնայ։