Եւ եղեւ յետ այնորիկ եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Եթէ ելանիցե՞մ ի մի ի քաղաքացն Յուդայ։ Եւ ասէ ցնա Տէր. Ել։ Եւ ասէ Դաւիթ. Յո՞ ելից։ Եւ ասէ. Ի Քեբրոն։
Դստերքն եւ թագուհիք տեսին զհարսնն, եւ երանեցին նմա.՝՝ Ո՞վ է սա որ երեւեալս է իբրեւ զառաւօտ, գեղեցիկ իբրեւ զլուսին, ընտիր իբրեւ զարեգակն, զարմանալի յօրինեալ՝՝։