Եւ ասէ Յովսափատ. Ո՞չ գուցէ աստ մարգարէ Տեառն, եւ հարցցուք զՏէր նովաւ։ Եւ պատասխանի ետ մի ոմն ի մանկտւոյն արքայի Իսրայելի եւ ասէ. Է աստ Եղիսէ որդի Սափատայ որ արկանէր ջուր ձեռաց Եղիայի։
Եւ արարին տաղաւարս ամենայն ժողովք եկեղեցւոյն որք դարձեալ էին ի գերութենէն, եւ նստան ի տաղաւարս. քանզի ոչ երբեք արարին որդիքն Իսրայելի յաւուրցն Յեսուայ որդւոյ Նաւեայ այնպէս մինչեւ յօրն յայն. եւ եղեւ ուրախութիւն մեծ յոյժ։
Եւ պատուիրեաց Մովսէս Յեսուայ որդւոյ Նաւեայ եւ ասէ. Քաջ լեր եւ զօրացիր. զի դու տանելոց ես զորդիսն Իսրայելի յերկիրն զոր խոստացաւ տալ նոցա Տէր, եւ նա եղիցի՝՝ ընդ քեզ։