7 Եւ հրաման ետ Աստուած որդանն՝ առաւօտուն ի վաղիւ անդր, եհար զդդմենին, եւ ցամաքեցաւ։
եւ ասէ. Մերկ իսկ եկի ես յորովայնէ մօր իմոյ, եւ մերկանդամ դարձայց անդրէն.
Ոչ ըստ մեղս մեր արար մեզ, եւ ոչ ըստ անօրէնութեան մերում հատոյց մեզ։
ցամաքեցաւ որթ, նուազեաց թուզ եւ նուռն եւ արմաւ եւ խնձոր, եւ ամենայն փայտ ագարակի գօսացաւ. զի յամօթ արարին զուրախութիւն որդիք՝՝ մարդկան։
Եւ հրաման ետ Աստուած դդմենւոյն, եւ ել ի վերայ գլխոյն Յովնանու՝ լինել նմա հովանի ի վերայ գլխոյ նորա, զովացուցանել զնա ի տառապանաց իւրոց. եւ ուրախ եղեւ Յովնան ի վերայ դդմենւոյն ուրախութիւն մեծ։