Եւ ուխտեաց Յակոբ ուխտ եւ ասէ. Եթէ եղիցի Տէր Աստուած ընդ իս, եւ ապրեցուսցէ զիս ի ճանապարհիս յայսմիկ զոր ես երթամ, եւ տացէ ինձ հաց ուտելոյ եւ հանդերձ զգենլոյ,
Եւ ասէ Նէեման. Իսկ որովհետեւ ոչ, տացին ծառայի քում բեռինք զուգից ջորւոց ի հողոյ երկրիս, զի ոչ եւս արասցէ ծառայ քո ողջակէզս եւ զոհս աստուածոց օտարաց, բայց միայն Տեառն։
Եթէ յինէն ո՞չ երկնչիցիք, ասէ Տէր, կամ յերեսաց իմոց ո՞չ սարսիցէք. որ կարգեցի զաւազ սահման ծովու, հրաման յաւիտենական՝ եւ ոչ անցցէ զնովաւ. խռովեսցի՝ եւ ոչ կարասցէ ելանել, գոչեսցեն ալիք նորա՝ եւ ոչ անցցեն զնովաւ։
Աղաղակեցին առ Տէր եւ ասեն. Քաւ լիցի, Տէր, մի՛ կորիցուք վասն անձին առնս այսորիկ, եւ մի՛ ածեր ի վերայ մեր արիւն արդար, զի դու, Տէր, որպէս կամեցար եւ արարեր։
Եւ ասէ հրեշտակն Տեառն ցՄանովէ. Եթէ բռնադատեսցես զիս, ոչ կերայց ի հացից քոց, եւ եթէ արասցես ողջակէզ՝ Տեառն մատուսցես զնա. զի ոչ գիտաց Մանովէ թէ հրեշտակ Տեառն իցէ։