13 Եւ ջանային արքն դարձուցանել զնաւն ի ցամաք, եւ ոչ կարէին, զի ծովն եւս քան զեւս խռովէր եւ սաստկանայր ի վերայ նոցա։
Եւ ինքն տացէ լռութիւն, ո՞ պատժեսցէ զնա. եւ՝՝ ծածկեսցէ զերեսս, ո՞ տեսանիցէ զնա։
Ոչ է մարդոյ իմաստութիւն, ոչ արութիւն եւ ոչ խորհուրդ առ Աստուած։՝՝
Եւ ասէ ցնոսա Յովնան. Առէք ընկեցէք զիս ի ծովդ, եւ դադարեսցէ ի ձէնջ ծովդ. զի գիտեմ ես եթէ վասն իմ է մրրիկս այս մեծ ի վերայ ձեր։
Աղաղակեցին առ Տէր եւ ասեն. Քաւ լիցի, Տէր, մի՛ կորիցուք վասն անձին առնս այսորիկ, եւ մի՛ ածեր ի վերայ մեր արիւն արդար, զի դու, Տէր, որպէս կամեցար եւ արարեր։