Եւ ասէ Դաւիթ ցՏէր, իբրեւ ետես զհրեշտակն որ հարկանէր զժողովուրդն, ասէ. Աւասիկ կամ, ես մեղայ, ես հովիւս յանցեայ, եւ դոքա ոչխարքդ զի՞ արարին. եղիցի ձեռն քո յիս եւ ի տուն հօր իմոյ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱստուած. Ո՞չ ապաքէն ես ասացի թուել զժողովուրդդ. ես եմ որ մեղայն, առնելով արարի զչարիսդ, եւ ոչխարքդ այդոքիկ զի՞ արարին. Տէր Աստուած, եղիցի ձեռն քո յիս եւ ի տուն հօր իմոյ, եւ մի՛ ի ժողովուրդ քո կորուսանել, Տէր։
եւ ոչ եւս կարիցեն որդիքն Իսրայելի կալ առաջի թշնամեաց իւրեանց. այլ դարձուսցեն զպարանոցս առաջի թշնամեաց իւրեանց, զի եղեն ի նզովս. եւ ոչ եւս յաւելից լինել ընդ ձեզ, եթէ ոչ բառնայցէք զնզովսդ զայդ ի միջոյ ձերմէ։