9 Եւ լուեալ ելանէին՝՝ մի ըստ միոջէ, սկսեալ յառաջնոցն մինչեւ ի վերջինսն. եւ մնաց միայն Յիսուս, եւ կինն կայր առաջի նորա։
Եւ ասէ ցԵղիա. Զի՞ կայ իմ եւ քո, այրդ Աստուծոյ, մտեր առ իս յիշատակել զանօրէնութիւնս իմ, եւ սպանանե՞լ զորդի իմ։
Եւ ասէ արքայ ցՍեմէի. Դու ինքնին գիտես զչարութիւն քո՝՝, զոր գիտէ սիրտ քո զոր արարեր ընդ Դաւթի հօր իմում. եւ հատոյց Տէր զչարիսն քո ի գլուխ քո.
Յայտնեսցեն երկինք զանօրէնութիւն նորա. յարիցէ ի վերայ նորա երկիր։
Զի ուրախութիւն ամպարշտաց բեկումն անհնարին, եւ խնդութիւն անօրինաց՝ կորուստ։
Օրհնեալ Տէր Աստուած Իսրայելի յաւիտեանս յաւիտենից։ Եղիցի, եղիցի։
Յայնժամ հաճեսցիս ընդ պատարագս արդարութեան, ուխտից պատարագս՝՝ հանցեն ի սեղան քո զուարակս։
Անխայեսցէ նա յաղքատն եւ ի տնանկն, եւ զանձինս տնանկաց կեցուսցէ.
Սակայն զամենայն բանս զոր խօսիցին ամպարիշտք՝ մի՛ դներ ի սրտի քում. զի մի՛ լուիցես դու անէծս ի ծառայէ քումմէ՝ որ զքեզ անիծանիցէ։
Եւ զայս իբրեւ ասաց, յամօթ լինէին ամենեքին որ հակառակն կային նմա. եւ ամենայն ժողովուրդն ուրախ լինէր ի վերայ ամենայն փառաւորութեանցն որ գործէին ի նմանէ։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ՝՝ ասէ ցնա. Կին դու, ո՞ւր են. ո՞չ ոք՝՝ զքեզ դատապարտեաց։
Դարձեալ խօսեցաւ ընդ նոսա Յիսուս եւ ասէ. Ես եմ լոյս աշխարհի. որ գայ զկնի իմ՝ ընդ խաւար մի՛ գնասցէ, այլ ընկալցի զլոյսն կենաց։
Եւ ընդ առաւօտսն դարձեալ եկն ի տաճարն, եւ գայր առ նա ամենայն ժողովուրդն, եւ նստեալ ուսուցանէր զնոսա։
Ածին առ նա դպիրքն եւ քահանայապետքն՝՝ եւ փարիսեցիք կին մի ըմբռնեալ ի շնութեան. եւ կացուցեալ զնա առաջի,
Եւ դարձեալ ի խոնարհ նայելով գրէր յերկրի։
որք ցուցանեն զգործս օրինացն գրեալ ի սիրտս իւրեանց՝ վկայութեամբ մտաց իւրեանց, եւ յանդիմանել զմիմեանս ի խորհրդոց իւրեանց, կամ թէ պատասխանի իսկ տալ.)
որ ասես չշնալ՝ շնա՞ս. որ գարշիս ի մեհենաց՝ զսեղա՞նս կողոպտես.
Եթէ ստգտանիցեն զմեզ սիրտք մեր, այլ Աստուած մեծ է քան զսիրտս մեր եւ գիտէ զամենայն։