5 Եւ յօրէնսն Մովսէս մեզ պատուիրեաց զայսպիսիս քարկոծել. արդ դու զի՞նչ ասես վասն դորա։
Եւ քարաձիգ լեր ի նոսա քարամբք զօրաց, եւ խոցոտեա զնոսա սրովք նոցա. ուստերք նոցա եւ դստերք կոտորեսցին՝՝, եւ զտունս նոցա հրձիգ արասցեն։
Եւ այր ոք եթէ շնասցի ընդ առնակնոջ կամ շնայցէ ընդ կնոջ ընկերի իւրոյ, մահու մեռցին եւ շնացօղն ե՛ւ շնացեալն։
Եւ Յովսէփ այր նորա, քանզի արդար էր եւ ոչ կամէր առակել զնա, խորհեցաւ լռելեայն արձակել զնա։
Մի՛ համարիք եթէ եկի լուծանել զօրէնս կամ զմարգարէս. ոչ եկի լուծանել, այլ լնուլ։
ասեն ցնա. Վարդապետ, կինս այս ըմբռնեալ՝ ինքն յայտնապէս շնացեալ է։