3 Ածին առ նա դպիրքն եւ քահանայապետքն՝՝ եւ փարիսեցիք կին մի ըմբռնեալ ի շնութեան. եւ կացուցեալ զնա առաջի,
Եւ խնդրեցից ի քէն զվրէժ շնացելոյ եւ արիւնահեղի, եւ եդից զքեզ յարիւն քո,՝՝ եւ եդից զքեզ յարիւն սրտմտութեան եւ նախանձու։
Եւ արք արդարք էին նոքա, եւ՝՝ խնդրեսցեն վրէժս ի նոցանէ, զվրէժ շնացելոց եւ զվրէժ արեան. զի շնացօղք էին, եւ արիւն ի ձեռս նոցա։
Եւ մատուցին զնա որք գտինն զի քաղէր փայտ յաւուր շաբաթու՝ առ Մովսէս եւ առ Ահարոն՝ եւ առ ամենայն ժողովուրդ որդւոցն Իսրայելի՝՝։
Եւ ժողովեալ զամենայն զքահանայապետս եւ զդպիրս ժողովրդեանն՝ հարցանէր ի նոցանէ թէ ո՛ւր ծնանիցի Քրիստոսն։
Եւ ընդ առաւօտսն դարձեալ եկն ի տաճարն, եւ գայր առ նա ամենայն ժողովուրդն, եւ նստեալ ուսուցանէր զնոսա։
ասեն ցնա. Վարդապետ, կինս այս ըմբռնեալ՝ ինքն յայտնապէս շնացեալ է։
Եւ լուեալ ելանէին՝՝ մի ըստ միոջէ, սկսեալ յառաջնոցն մինչեւ ի վերջինսն. եւ մնաց միայն Յիսուս, եւ կինն կայր առաջի նորա։
Ածին առ փարիսեցիսն զնա որ երբեմն կոյրն էր։
Եւ կացուցեալ զնոսա ի մէջ՝ հարցանէին. Որո՞վ զօրութեամբ կամ որո՞վ անուամբ արարէք դուք զայս։
Ապա ուրեմն մինչ կենդանի է այրն, շուն կոչի, եթէ լինիցի առն այլում. եւ եթէ մեռանիցի այրն, ազատ է յօրինացն, չհամարեալ շուն՝ եթէ լինիցի առն այլում։