6 Գայ առ Սիմովն Պետրոս. եւ նա ասէ ցնա. Տէր, դո՞ւ զիմ զոտս լուանաս։
Իբրեւ ետես Սիմովն Պետրոս, անկաւ առ ծունկսն Յիսուսի եւ ասէ. Ի բաց գնա յինէն, Տէր, զի այր մեղաւոր եմ ես։
որ զկնի իմ գալոցն է՝՝, որում չեմն արժանի եթէ լուծից զխրացս կօշկաց նորա։
Եւ ապա առեալ ջուր արկ ի կոնք, եւ սկսաւ լուանալ զոտս աշակերտացն, եւ սրբէր ղենջակաւն զոր սփածեալ էր։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. Զոր ինչ եսս գործեմ՝ դու այժմ ոչ գիտես. բայց ապա գիտասջիր։