2 Եւ ի լինել ընթրեացն (Սատանայի իսկ արկեալ էր ի սիրտ, զի մատնեսցէ զնա, Յուդա Սիմովնի Իսկարիովտացւոյ)
Օրհնեալ է Տէր Աստուած հարցն մերոց, որ արկ զայս ի սիրտ թագաւորին, եւ փառաւորեաց զտունն Տեառն Աստուծոյ մերոյ՝՝ որ է յԵրուսաղէմ,
Եւ յարեայ ի գիշերի ես եւ սակաւ արք ընդ իս. եւ ոչ պատմեցի արանցն, եթէ զի՞նչ Աստուած արկ ի սիրտ իմ առնել վասն Իսրայելի՝՝. եւ գրաստ ոչ էր ընդ իս, բայց միայն գրաստն յորոյ վերայ նստէի ես։
Սիմովն Կանանացի եւ Յուդա Իսկարիովտացի, որ եւ մատնեացն զնա։
Ապա եմուտ Սատանայ ի Յուդա ի կոչեցեալն Իսկարիովտացի, որ էր ի թուոյ երկոտասանիցն։
Եւ ասէ Տէր. Սիմովն, Սիմովն, ահա Սատանայ խնդրեաց զձեզ խարբալել իբրեւ զցորեան.
Զի գիտէր զայն որ մատնելոցն էր զնա. վասն այնորիկ ասաց թէ՝ Ոչ ամենեքին սուրբ էք։
յառնէ յընթրեաց անտի եւ դնէ զհանդերձսն, եւ առեալ ղենջակ մի սփածաւ։
Ասէ Պետրոս. Անանիա, ընդէ՞ր ելից Սատանայ զսիրտ քո ստել քեզ Հոգւոյն Սրբոյ, եւ խորել ի գնոց գեղջն.
Բայց շնո՛րհք Աստուծոյ, որ արկ զնոյն փոյթ վասն ձեր ի սիրտ Տիտոսի.
յորս եւ մեք ամենեքեան շրջէաք երբեմն ի ցանկութիւնս մարմնոյ մերոյ, եւ առնէաք զկամս մարմնոյ եւ զմտաց, եւ էաք արդարեւ որդիք բարկութեան իբրեւ այլքն։
Քանզի Աստուած եդ ի սիրտս նոցա առ ի լինել նոցա մի կամս, եւ տալ զթագաւորութիւն գազանին մինչեւ կատարեսցի բանն Աստուծոյ։