12 Եւ յորժամ լուաց զոտս նոցա, ա՛ռ զհանդերձսն իւր եւ դարձեալ բազմեցաւ, եւ ասէ ցնոսա. Գիտէ՞ք զինչ արարիդ ձեզ։
Եւ ասէ ցիս ժողովուրդն. Ո՞չ պատմես մեզ զի՛նչ է այդ զոր գործեսդ։
Եւ եղիցի ձեզ Եզեկիէլ ի նշան. ըստ ամենայնի զոր ինչ արար, առնիցէք. յորժամ հասանիցէ այդ եւ ծանիջիք թէ ես եմ Ադոնայի Տէր։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Իմացարո՞ւք զայս ամենայն։ Ասեն ցնա. Այո, Տէր։
Եւ ասէ ցնոսա. Ո՞չ գիտէք զառակս զայս, եւ զիա՞րդ զամենայն առակսն գիտիցէք։
Ո՞վ է մեծ, բազմեա՞լն եթէ սպասաւորն. ո՞չ ապաքէն բազմեալն. բայց ես եմ ի միջի ձերում իբրեւ սպասաւոր։
յառնէ յընթրեաց անտի եւ դնէ զհանդերձսն, եւ առեալ ղենջակ մի սփածաւ։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. Զոր ինչ եսս գործեմ՝ դու այժմ ոչ գիտես. բայց ապա գիտասջիր։