4 Ասէ մի ոմն յաշակերտաց անտի, Յուդա Իսկարիովտացի, որ մատնելոցն էր զնա.
Եւ տեսի ես զամենայն վաստակս եւ զամենայն արութիւն արարածոյն՝՝. զի նախանձ առն ի մերձաւորէ իւրմէ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Սիմովն Կանանացի եւ Յուդա Իսկարիովտացի, որ եւ մատնեացն զնա։
Յայնժամ գնաց մի յերկոտասանիցն անուանեալ Յուդա Իսկարիովտացի առ քահանայապետսն, եւ ասէ.
եւ զՅուդա Յակովբայ, եւ զՅուդա Իսկարիովտացի, որ եղեւ իսկ մատնիչ։
Ընդէ՞ր ոչ եւղդ այդ վաճառեցաւ երեք հարեւր դենարի եւ տուաւ աղքատաց։
Եւ ի լինել ընթրեացն (Սատանայի իսկ արկեալ էր ի սիրտ, զի մատնեսցէ զնա, Յուդա Սիմովնի Իսկարիովտացւոյ)
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Այն է, որում ես թացից զպատառն եւ տաց։ Եւ թացեալ զպատառն տայ Յուդայի Իսկարիովտացւոյ։