10 ապա թէ ոք գնայ գիշերի, գայթակղի, զի լոյս ոչ գոյ ընդ նմա։
Տուք Տեառն Աստուծոյ ձերում փառս, մինչչեւ խաւարեալ եւ գայթակղեալ ոտից ձերոց ի վերայ խաւարին լերանց, ակն ունիցիք լուսոյ, եւ անդ ստուերք մահու, եւ դնիցիք ի խաւարի՝՝։
Եւ Տէր ընդ իս էր իբրեւ զպատերազմօղ, եւ զօրացուցանէր. վասն այնորիկ հալածեցին, եւ իմանալ զհնարս ոչ կարէին. յամօթ եղեն յոյժ, զի ոչ ինչ իմացան՝՝. անարգանք նոցա յաւիտենից մի՛ մոռասցին։
Իմաստնոյն աչք իւր ի գլուխ իւրում, եւ որ անմիտն է՝ ընդ խաւար գնայ. եւ գիտացի ես թէ պատահար մի պատահելոց է ամենեցուն նոցա։
Լուր, Տէր, ձայնի խնդրուածոց իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, ի համբառնալ ձեռաց իմոց ի տաճար սուրբ քո։
Բայց քանզի ոչ ունի արմատս յինքեան այլ առ ժամանակ մի է, ի լինել նեղութեան եւ հալածանաց վասն բանին՝ վաղվաղակի գայթակղին։
Պատասխանի ետ Յիսուս. Ո՞չ երկոտասան ժամ է յաւուր. եթէ ոք գնայ ի տուընջեան, ոչ գայթակղի, զի զլոյս աշխարհիս այսորիկ տեսանէ.
Զայս իբրեւ ասաց, յետ այսորիկ ասէ ցնոսա. Ղազարոս բարեկամ մեր ննջեաց, այլ երթամ զի զարթուցից զնա։