Եւ ած ի վերայ նոցա զթագաւորն Քաղդէացւոց. կոտորեաց զերիտասարդս նոցա սրով ի տան սրբութեան իւրոյ, եւ ոչ խնայեաց ի Սեդեկիաս. կուսանաց նոցա ոչ ողորմեցաւ, եւ զծերս նոցա զամենեսեան մատնեաց ի ձեռս նոցա՝՝։
Վասն այնորիկ տուր զորդիս նոցա ի սով, եւ ժողովեա զնոսա ի ձեռս սրոյ. եղիցին կանայք նոցա անորդիք եւ այրիք, եւ արք նոցա եղիցին կոտորեալք մահուամբ, եւ երիտասարդք նոցա անկեալք սրով ի պատերազմի։
Եւ արդ այսպէս ասէ Տէր Սաբաւովթ՝ Աստուած Իսրայելի. Ընդէ՞ր առնէք դուք չարիս մեծամեծս յանձինս ձեր, սատակել զձեր զայր եւ զկին եւ զմանուկ ստնդիաց ի միջոյ Յուդայ, առ ի չմնալոյ ումեք ի ձէնջ՝
Եւ ես զբարկութիւն իմ լցի եւ արգելի, եւ ոչ վախճանեցի զնոսա՝՝. հեղից ի վերայ տղայոց արտաքուստ, եւ ի ժողովս երիտասարդաց ի միասին. զի այր եւ կին առ հասարակ ըմբռնեսցին, ծեր՝ հանդերձ կատարելովն աւուրբք ընկրկեսցին։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահաւադիկ ես տաց ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ ախտ, եւ ախտասցին՝՝ ի նմին հարք եւ որդիք ի միասին, դրացին եւ ընկեր իւր կորիցեն։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի.
Եւ նեղեցից զմարդիկ, եւ գնասցեն իբրեւ զկոյրս. զի Տեառն մեղան, եւ առին զանուն նորա ի վերայ սնոտեաց, որք ոչ ինչ կարացին օգնել նոցա. եւ հեղցէ զարիւն՝՝ նոցա իբրեւ զհող, եւ զմարմինս նոցա իբրեւ զաղբ։