Այսպէս ասէ Տէր. Փոխանակ զի հպարտացան դստերք Սիոնի, եւ գնացին ի բարձր պարանոց. յօնօք ակնարկէին, եւ ի գնացս իւրեանց քարշէին զստորոտս իւրեանց, եւ ոտիւքն կաքաւէին,
եւ ժողովուրդն որոց նոքայն մարգաէանան, եղիցին ընկեցեալս յանցս Երուսաղեմի՝ յերեսաց սրոյ եւ սովոյ, եւ ոչ ոք իցէ որ թաղիցէ զնոսա, ինքեանք եւ կանայք իւրեանց եւ ուստերք եւ դստերք նոցա. եւ հեղից ի վերայ նոցա զչարիս իւրեանց։
Եւ ես զբարկութիւն իմ լցի եւ արգելի, եւ ոչ վախճանեցի զնոսա՝՝. հեղից ի վերայ տղայոց արտաքուստ, եւ ի ժողովս երիտասարդաց ի միասին. զի այր եւ կին առ հասարակ ըմբռնեսցին, ծեր՝ հանդերձ կատարելովն աւուրբք ընկրկեսցին։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի.
Արի ի խոստովանութիւն ի գիշերի, ի սկիզբն ի գլուխ պահուց քոց՝՝. հեղ իբրեւ զջուր զսիրտ քո առաջի Տեառն. համբարձ զձեռն քո վասն անձանց տղայոց՝ որ լուծանէին ի սովոյ ի գլուխ ճանապարհաց ելից եւ մտից քոց։
Ննջեցին ի վերայ ելիցն ճանապարհաց առ հասարակ ծերն եւ տղայն, կուսանն եւ երիտասարդն վարեցան ի գերութիւն. ի սուր արկեր՝՝ կոտորեցեր յաւուր բարկութեան քո, զեներ, խորտակեցեր, եւ ոչ անխայեցեր։