Եւ ասասցես ցնոսա զայս բան. Իջուցէք ընդ աչս ձեր՝՝ արտասուս ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ մի՛ պակասեսցին. զի բեկմամբ մեծաւ բեկաւ կոյս դուստր ժողովրդեան իմոյ, եւ ցաւագին հարուածովք յոյժ։
Ննջեցաք ամօթով մերով, եւ ծածկեցին զմեզ անարգանք մեր. քանզի առաջի Աստուծոյ մերոյ մեղաք մեք եւ հարքն մեր ի մանկութենէ մերմէ մինչեւ ցայսօր. եւ ոչ լուաք ձայնի Տեառն Աստուծոյ մերոյ։
Կոծ առէք ի վերայ լերանց, եւ ձայնս ի վերայ բլրոց անապատի. ողբացէք, քանզի պակասեցին առ ի չգոյէ մարդկան անցաւորաց, եւ ոչ լուան զձայնս ստացուածոց՝՝. ի թռչնոց երկնից մինչեւ ցանասունս յիմարեցան եւ՝՝ գնացին։
Լալով ելաց ի գիշերի, եւ արտասուք իւր ի վերայ ծնօտից իւրոց, եւ ոչ գտաւ մխիթարիչ նմա յայնմ աւուր՝՝ ի սիրելեաց իւրոց. ամենայն բարեկամք նորա անարգեցին զնա, եւ եղեն նմա իբրեւ թշնամիք։
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։
Գոչեսցեն սիրտք նոցա առ պարիսպս դստեր Սիոնի, եւ հոսեսցեն՝՝ իբրեւ զհեղեղ զարտասուս ի տուէ եւ ի գիշերի. մի՛ լռեր եւ մի՛ դադարեր եւ մի՛ տար դուլ ական քում յարտասուաց։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Աստուած ամենակալ՝՝. Յամենայն հրապարակս կոծ. եւ յամենայն ճանապարհս ասասցի Վա՜յ, վա՜յ, կոչեսցի մշակ ի սուգ եւ ի կոծ եւ ի ձայնարկուս.