Եւ արկից զձեռն իմ ի վերայ քո. եւ ածից քեզ եռանդն ի սրբութիւն ապստամբացդ, եւ զապստամբսդ կորուսից՝՝. եւ բարձից ի քէն զամենայն անօրէնս, եւ զամենայն ամբարտաւանս խոնարհեցուցից՝՝։
Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։
Եւ եթէ հարցանիցէ զքեզ ժողովուրդդ այդ, կամ մարգարէ կամ քահանայ, եւ ասասցէ. Զի՞նչ է առածդ Տեառն. եւ ասասցես ցնոսա. Դուք էք առածն. եւ կործանեցից՝՝ զձեզ, ասէ Տէր։