Եւ էր անդ մարգարէ Տեառն, Ովդեդ անուն նորա. ել նա ընդ առաջ զօրուն եկելոյ ի Սամարիա, եւ ասէ ցնոսա. Ահա բարկութիւն Տեառն Աստուծոյ հարցն ձերոց եղեւ ի վերայ Յուդայ, եւ մատնեաց զնոսա ի ձեռս ձեր, եւ կոտորեցէք զնոսա բարկութեամբ, եւ մինչեւ յերկինս ժամանեաց։
եւ ասեմ. Աստուած իմ եւ Տէր, ամաչեմք եւ զարհուրիմք ի քէն. բարձրացո, Տէր Աստուած իմ,՝՝ զերեսս իմ առ քեզ. վասն զի անօրէնութիւնք մեր բազմացան ի վերայ գլխոց մերոց, եւ մեղք մեր մեծացան եւ բարձրացան մինչեւ յերկինս։
Եւ եղիցին մնացեալքն իբրեւ զայծեամն փախուցեալ, եւ իբրեւ զոչխար մոլորեալ. եւ ոչ ոք իցէ որ ժողովիցէ. զի մարդն անդրէն ի ժողովուրդ իւր դարձցի, եւ այր իւրաքանչիւր յերկիր իւր հալածեսցի։
Եւ բազմութիւնն տկարացաւ, եւ անկան՝՝ իւրաքանչիւր առ ընկերի իւրում, եւ ասեն. Արիք եւ դարձցուք առ իւրաքանչիւր ժողովուրդ մեր, եւ յիւրաքանչիւր աշխարհ իւր՝ յերեսաց Յունական սրոյն։
եւ վարձկանք նորա ի նմա իբրեւ եզինք պարարակք, զի եւ նոքա ի փախուստ դարձան առ հասարակ, եւ ոչ հանդարտեցին. զի օր կորստեան եկն ի վերայ նոցա, եւ ժամանակ վրէժխնդրութեան։
Սատակեցէք զզաւակ ի Բաբելոնէ, եւ առնուցու մանգաղ ի ժամանակի հնձոց. յերեսաց Յունական սրոյն իւրաքանչիւր ի ժողովուրդ իւր դարձցին, եւ իւրաքանչիւր յերկիր իւր փախիցեն։