Վասն զի ծառայ եղաք, եւ ի ծառայութեանն մերում ոչ թողեր զմեզ, Տէր Աստուած մեր. եւ խոնարհեցան առ մեզ ողորմութիւնք քո առաջի թագաւորին Պարսից՝ տալ զմեզ ի կենդանութիւն, եւ բարձրացուցանել զտուն Աստուծոյ մերոյ, կանգնել եւ շինել զանապատս զայս, եւ արկանել ցանգ եւ պարիսպ ամրութեան Յուդայ եւ Երուսաղեմի։
Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։
Միթէ իցե՞ս իբրեւ զմարդ որ ննջէ՝՝, կամ իբրեւ զայր որ ոչ կարէ ապրեցուցանել. եւ դու ի միջի մերում ես, Տէր, եւ անուն քո կոչեցեալ է ի վերայ մեր. մի՛ մոռանար զմեզ։
Եւ հատուցից նոցա նախ կրկին զանիրաւութիւնս նոցա, եւ զմեղս նոցա որովք պղծեցին զերկիր իմ մեռելոտւովք գարշելեացն իւրեանց, եւ անօրէնութեամբք նոցա, որովք լցին զժառանգութիւն իմ։
փոխանակ զի թողին զիս, եւ օտարացուցին զտեղիս զայս յինէն. եւ արկանէին ի սմա խունկս աստուածոց օտարաց, զորս ոչ գիտէին ինքեանք եւ հարք իւրեանց, եւ թագաւորքն Յուդայ. եւ լցին զտեղիս զայս արեամբ անմեղաց.
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց ի վերայ մարգարէիցն. Ահաւադիկ ես ջամբեցից դոցա ցաւս, եւ արբուցից դոցա ջուր դառնութեան. զի ի մարգարէիցն Երուսաղեմի ել պղծութիւն ընդ ամենայն երկիր։
Այսպէս ասէ Տէր. Եթէ վերասցին երկինք ի բարձունս, եւ եթէ խոնարհեսցին յատակք երկրի ի խոնարհ, ես ոչ խոտեցից զամենայն ազգդ Իսրայելի, ասէ Տէր, վասն ամենայնի զոր արարին։
Եւ դու մի՛ երկնչիր, ծառայ իմ Յակոբ, ասէ Տէր, զի ես ընդ քեզ եմ. թէ արարից վախճան ամենայն ազգաց՝ ուր ցրուեցի զքեզ անդր, այլ քեզ ոչ արարից վախճան. եւ խրատեցից զքեզ յիրաւունս, եւ քաւելով ոչ քաւեցից՝՝ զքեզ։
Յաւուրսն յայնոսիկ եւ ի ժամանակին յայնմիկ, ասէ Տէր, խնդրեսցեն զանիրաւութիւնն Իսրայելի, եւ ոչ եւս իցէ, եւ զմեղս՝՝ Յուդայ եւ ոչ գտանիցին. զի քաւիչ եղէց անիրաւութեանց նոցա ի վերայ երկրի։
Եւ ասէ ցիս. Տեսե՞ր զայդ, որդի մարդոյ. միթէ փո՞քր ինչ իցէ անօրէնութիւն տանդ Իսրայելի՝՝ զոր գործեն աստ, զի լցին զերկիրդ անօրէնութեամբք, եւ դարձան ի բարկացուցանել զիս. եւ ահա ձկտեն զբազուկ որթոյն ընդ արհամարհանս՝՝։
Եւ էր՝՝ թիւ որդւոցն Իսրայելի իբրեւ զաւազ ծովու անչափ եւ անթիւ. եւ եղիցի ի տեղւոջ յորում ասացաւ Ոչ ժողովուրդ իմ դուք, անդ կոչեսցին նոքա Որդիք Աստուծոյ կենդանւոյ։
Լուարուք զբան Տեառն, որդիք Իսրայելի, զի դատաստան Տեառն է ընդ բնակիչս երկրի, զի ոչ գոյ ճշմարտութիւն, եւ ոչ ողորմութիւն, եւ ոչ գիտութիւն Աստուծոյ ի վերայ երկրի։
Ո՞վ է Աստուած իբրեւ զքեզ որ բառնայ զանօրէնութիւնս, եւ զանց առնէ զանիրաւութեամբք մնացորդաց երկրի ժառանգութեան իւրոյ, եւ ոչ ունի ի վկայութիւն՝՝ զբարկութիւն իւր, զի կամեցող ողորմութեան է։
Յաւուր յայնմիկ եդից զհազարապետսն Յուդայ իբրեւ զխանձողս հրոյ ի մէջ փայտից, եւ իբրեւ զղամպարս հրոյ ի մէջ եղեգան, եւ կերիցեն յաջմէ եւ յահեկէ զամենայն ժողովուրդս շուրջանակի. եւ դարձեալ բնակեսցէ Երուսաղէմ առանձինն յԵրուսաղէմ։