Եւ ած ի վերայ նոցա զթագաւորն Քաղդէացւոց. կոտորեաց զերիտասարդս նոցա սրով ի տան սրբութեան իւրոյ, եւ ոչ խնայեաց ի Սեդեկիաս. կուսանաց նոցա ոչ ողորմեցաւ, եւ զծերս նոցա զամենեսեան մատնեաց ի ձեռս նոցա՝՝։
Եւ ի միտ առցեն՝ թէ այդպէս տարցի արքայն Ասորեստանեայց ի գերութիւն զԵգիպտացիսն եւ զԵթովպացիսն՝՝, զերիտասարդս եւ զծերս՝ մերկս եւ բոկս խայտառակեալ զամօթ Եգիպտացւոցն։
Եւ արդ այսպէս ասէ Տէր Սաբաւովթ՝ Աստուած Իսրայելի. Ընդէ՞ր առնէք դուք չարիս մեծամեծս յանձինս ձեր, սատակել զձեր զայր եւ զկին եւ զմանուկ ստնդիաց ի միջոյ Յուդայ, առ ի չմնալոյ ումեք ի ձէնջ՝
սուր ի վերայ երիվարաց եւ կառաց նորա. սուր ի վերայ նահատակաց նոցա, եւ՝՝ ի վերայ ամենայն խառնաղանճիցն որ ի մէջ նորա, եւ եղիցին իբրեւ զկանայս. սուր ի վերայ գանձուց նորա, եւ յափշտակեսցին.
Եւ ես զբարկութիւն իմ լցի եւ արգելի, եւ ոչ վախճանեցի զնոսա՝՝. հեղից ի վերայ տղայոց արտաքուստ, եւ ի ժողովս երիտասարդաց ի միասին. զի այր եւ կին առ հասարակ ըմբռնեսցին, ծեր՝ հանդերձ կատարելովն աւուրբք ընկրկեսցին։
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։
Ննջեցին ի վերայ ելիցն ճանապարհաց առ հասարակ ծերն եւ տղայն, կուսանն եւ երիտասարդն վարեցան ի գերութիւն. ի սուր արկեր՝՝ կոտորեցեր յաւուր բարկութեան քո, զեներ, խորտակեցեր, եւ ոչ անխայեցեր։
ծերոյն եւ տղայոյն, կուսին եւ երիտասարդին՝՝, եւ զկանայս կոտորեսջիք ի սատակումն, բայց յորոյ վերայ նշանն իցէ մի՛ մերձենայցէք. եւ սկիզբն՝ ի սրբութեանց իմոց արասջիք։ Եւ սկսան յարանց ծերոց որ էին ի ներքս ի տաճարին՝՝։
Եւ արդ երթ եւ հարցես զԱմաղէկ եւ զՅարիմ եւ՝՝ զամենայն որ ինչ նորա իցէ. եւ մի՛ ապրեցուցանիցես ի նոցանէ, եւ սատակեսցես զնա եւ կորուսցես յառնէ մինչեւ ցկին եւ ի տղայոյ մինչեւ ցստնդիացն, եւ յարջառոյ մինչեւ ցոչխար եւ յուղտուէ մինչեւ ցէշ։