Համբարձէք ի բարձունս զաչս ձեր, եւ տեսէք՝ ո՛ հաստատեաց զայս ամենայն, ո՛ հանէ զզարդ նոցա, եւ զամենեսեան յանուանէ կոչէ բազում փառօք եւ սաստկութեամբ զօրութեան. եւ մի ինչ ոչ ծածկեցաւ ի քէն։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած՝ որ արար զերկինս եւ կանգնեաց զնա, որ հաստատեաց զերկիր եւ որ ի նմա, որ ետ շունչ մարդկան որ ի վերայ նորա, ոգի ամենեցուն որ կոխեն զնա։
Եւ մոռացար զԱստուած զԱրարիչ քո, որ արար զերկինս եւ հաստատեաց զերկիր. եւ երկնչէիր միշտ զամենայն աւուրս յերեսաց սրտմտութեան նեղչին քո որպէս խորհեցաւ ջնջել զքեզ. եւ արդ ո՞ւր է սրտմտութիւն նեղչին քո։
Ես արարի զերկիր եւ զմարդիկ եւ զանասուն, եւ որ ինչ ի վերայ երեսաց երկրի՝ զօրութեամբ իմով մեծաւ եւ բազկաւ իւրով բարձու. եւ տաց զնա ում եւ կամ իցէ առաջի աչաց իմոց։
Զի աներեւոյթք նորա ի սկզբանէ աշխարհի արարածովքս իմացեալ տեսանին, այսինքն է մշտնջենաւորութիւն եւ զօրութիւն՝՝ եւ աստուածութիւն նորա. զի ոչ գտանիցեն ամենեւին տալ պատասխանի։