21 Ել դառնութեամբ ի վերայ նորա, եւ ի բնակչաց նորա խնդրեսջիր վրէժս. սուր եւ ապականութիւն զկնի նորա՝՝, ասէ Տէր, եւ արասջիր ըստ ամենայնի զոր պատուիրեցի քեզ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբեսսա եւ ցամենայն ծառայս իւր. Ահաւանիկ որդի իմ որ ելեալ է յորովայնէ իմմէ՝ խնդրէ զանձն իմ, ո՜րչափ եւս որդին Յեմինայ. թոյլ տուք նմա եւ անիծցէ, զի Տէր ասաց նմա։
Այսպէս ասէ Կիւրոս արքայ Պարսից. Զամենայն թագաւորութիւնս երկրի ետ ինձ Տէր Աստուած երկնից. եւ նա պատուիրեաց ինձ շինել իւր տուն յԵրուսաղէմ ի Հրէաստանի։ Որ ոք ի ձէնջ յամենայն ժողովրդենէ նորա իցէ, Տէր Աստուած իւր եղիցի ընդ նմա, եւ ելցէ։
Ահաւասիկ ես հրաման տաց, ասէ Տէր, եւ դարձուցից զնոսա այդրէն ի քաղաքդ. մարտիցեն ընդ դմա եւ առցեն զդա, եւ այրեսցեն զդա հրով. եւ զքաղաքսն Յուդայ տաց յանապատ ի բնակչաց իւրեանց։
Զի ահաւասիկ ես յարուցից եւ ածից ի վերայ Բաբելացւոց զժողովս ազգաց մեծամեծաց յերկրէ հիւսիսոյ, եւ ճակատեսցին զնովաւ. եւ անտի ըմբռնեսցի, իբրեւ նետ իմաստուն պատերազմողի՝ որ ոչ դարձցի ունայն։
զորդիսն Բաբելացւոց եւ զամենայն Քաղդէացիսն, զՓակուդ եւ զՍուէ եւ զԿուէ, եւ զամենայն որդիսն Ասորեստանեայց ընդ նոսա, զերիտասարդս ընտիրս, զիշխանս, զզօրավարս, զսպառազէնս՝ զանուանիս զհեծեալս՝՝ յերիվարս։
Եւ արդ երթ եւ հարցես զԱմաղէկ եւ զՅարիմ եւ՝՝ զամենայն որ ինչ նորա իցէ. եւ մի՛ ապրեցուցանիցես ի նոցանէ, եւ սատակեսցես զնա եւ կորուսցես յառնէ մինչեւ ցկին եւ ի տղայոյ մինչեւ ցստնդիացն, եւ յարջառոյ մինչեւ ցոչխար եւ յուղտուէ մինչեւ ցէշ։