13 Ի բարկութենէ Տեառն մի՛ բնակեսցի, այլ եղիցի յապականութիւն առ հասարակ. եւ ամենայն որ անցանիցէ ընդ Բաբելոն՝ տրտմեսցի, եւ շչեսցէ ի վերայ ամենայն հարուածոց նորա։
Եւ ի կատարել ամացն եւթանասնից՝ խնդրեցից զվրէժս ի թագաւորէն Բաբելացւոց եւ յազգէն յայնմանէ, ասէ Տէր, ըստ անօրէնութեանց նոցա, եւ յերկրէն Քաղդէացւոց. եւ եդից զնոսա յապականութիւն յաւիտենական։
Ահաւասիկ ես հրաման տաց, ասէ Տէր, եւ դարձուցից զնոսա այդրէն ի քաղաքդ. մարտիցեն ընդ դմա եւ առցեն զդա, եւ այրեսցեն զդա հրով. եւ զքաղաքսն Յուդայ տաց յանապատ ի բնակչաց իւրեանց։
եւ ասասցես. Տէր դու խօսեցար ի վերայ տեղւոյս այսորիկ սատակել զսա, մի՛ եւս լինել ի սմա բնակիչ ի մարդոյ մինչեւ յանասուն. զի յապականութիւն յաւիտենից եղիցի։
Այս քաղաք վրիժագործ բնակեալ յուսով՝՝, որ ասէր ի սրտի իւրում. Ես եմ, եւ ոչ եւս ոք իցէ յետ իմ. զիա՞րդ եղեւ յապականութիւն եւ ճարակ գազանաց. ամենայն որ անցանիցէ ընդ նա՝ շչեսցէ եւ շարժեսցէ զգլուխ իւր։
եւ բարկութեամբ մեծաւ բարկացեալ եմ ի վերայ ազգացն որ միանգամայն հարան ի վերայ նոցա. փոխանակ զի ես սակաւիկ ինչ բարկացեալ էի ի վերայ նոցա, եւ նոքա միանգամայն հարան ի վերայ՝՝ ի չարիս։
եւ ասիցեն ազգքն մեւս եւ՝՝ որդիքն ձեր որ յարիցեն յետ ձեր, եւ օտարոտին որ գայցէ յերկրէ հեռաստանէ, տեսանիցեն զհարուածս երկրին այնորիկ եւ զախտս նոցա զոր առաքեաց Տէր ի վերայ նորա,