Ես բարկացեալ էի ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, զի պղծեցին՝՝ զժառանգութիւն իմ. ես մատնեցի զնոսա ի ձեռս քո, եւ դու ոչ արարեր ի վերայ նոցա ողորմութիւն. ծանրացուցեր զլուծ ծերոց յոյժ.
եւ վարձկանք նորա ի նմա իբրեւ եզինք պարարակք, զի եւ նոքա ի փախուստ դարձան առ հասարակ, եւ ոչ հանդարտեցին. զի օր կորստեան եկն ի վերայ նոցա, եւ ժամանակ վրէժխնդրութեան։
գիրացան եւ պարարտացան, եւ անցին զբանիւք իմովք ի չարութիւն՝՝, դատաստան արդար ոչ դատեցան, զիրաւունս որբոյն ոչ իրաւացուցին, եւ զդատաստան այրւոյն՝՝ ոչ դատեցան։
Լուարուք, լուարուք զայս,՝՝ զի ես հեծեմ հառաչեմ, եւ ոչ ոք է որ մխիթարէ զիս. ամենայն թշնամիք իմ լուան զչարիս իմ եւ ոտն հարին ինձ. զի դու արարեր զօրն զայն, եւ դու կոչեցեր զժամանակն զայն, եւ եղեւ ինձ վա՛յ վա՛յ։
վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եթէ ոչ հրով բարկութեան իմոյ խօսեցայց ի վերայ այլոց ազգացն, եւ ի վերայ ամենայն Եդովմայեցւոցն, զի արարին զերկիրն իմ իւրեանց ի վտարանդի. ոտնհարութեամբ անարգեցին զանձինս ապականել աւարաւ՝՝։
Եփրեմ երինջ կիրթ՝ սիրել զհակառակութիւն. բայց ես հասից ի վերայ գեղոյ պարանոցի նորա. ելից ի վերայ Եփրեմայ, եւ անփոյթ արարից զՅուդայէ. եւ զօրասցի ի վերայ նորա՝՝ Յակոբ։
Լուարուք, զբան Տեառն՝՝, երինջք Բասանու, որ էք ի լերինս Շամրնի որ զրկէք զաղքատս եւ առ ոտն հարկանէք զտնանկն, որ ասէիք ցտեարս ձեր. Մատուցէք մեզ գինի զի արբցուք։
Եւ այս իցեն հարուածք զոր հարցէ Տէր զազգս ամենայն որ զօրաժողով եղեն ի վերայ Երուսաղեմի. հալեսցին մարմինք նոցա՝ մինչդեռ կայցեն ի վերայ ոտից իւրեանց, եւ ծորեսցին աչք նոցա ի կապճաց իւրեանց, եւ լեզուք նոցա հալեսցին ի բերանս իւրեանց։
Եկեր Յակոբ եւ յագեցաւ,՝՝ յօրացաւ եւ անկուշեաց սիրելին. գիրացաւ, ստուարացաւ եւ լայնացաւ, եւ եթող զՏէր Աստուած զԱրարիչ իւր, եւ ապստամբեաց յԱստուծոյ փրկչէ իւրմէ՝՝։