Եւ ժողովեաց արքայն Իսրայելի զամենայն մարգարէս՝՝ իբրեւ արս չորեքհարեւր. եւ ասէ ցնոսա արքայ. Երթա՞յց յՌամովթ Գաղաադ ի պատերազմ, թէ զտեղի կալայց։ Եւ ասեն. Ել, եւ տալով տացէ Տէր ի ձեռս արքայի։
Եւ զի՞նչ գործեսցեն յաւուրն այցելութեան. զի նեղութիւն ձեր՝՝ ի հեռաստանէ եկեսցէ. եւ առ ո՞ փախստեայ անկանիցիք յօգնականութիւն, եւ ո՞ւր թողուցուք զփառսն ձեր.
Եւ ասասցեն բնակիչք կղզւոյդ այդորիկ յաւուր յայնմիկ. Ահաւասիկ մեք յուսացեալ էաք ապաստան լինել ի սոսա յօգնականութիւն, եւ սոքա ոչ կարացին ապրեցուցանել եւ ոչ զանձինս իւրեանց՝՝ յարքայէն Ասորեստանեայց. եւ մեք զիա՞րդ ապրեսցուք։
Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Սուտ մարգարէանան մարգարէքն յանուն իմ. ոչ առաքեցի զնոսա, եւ ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ խօսեցայ ընդ նոսա. զի տեսիլս սուտս, եւ ըղձութիւնս եւ հմայս, եւ զկամս սրտից իւրեանց մարգարէանան նոքա ձեզ։
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Մարգարէքն տեսին քեզ տեսիլս զուր տարապարտուց եւ անօգուտ. եւ ոչ յայտնեցին քեզ զանիրաւութիւնս քո, զի դարձ լիցի քեզ ի գերութենէ քումմէ. այլ պատմեցին քեզ առեղծուածս սնոտի, եւ մերժումն ի տեղւոջէ իւրմէ։
Առաջնորդք նորա կաշառօք դատէին, եւ քահանայք նորա վարձուք տային պատասխանի, եւ մարգարէք նորա արծաթով պատմէին զըղձութիւնս, եւ ի Տէր ապաստան լինէին եւ ասէին. Ո՞չ ապաքէն Տէր ընդ մեզ է, եւ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր չարիք։