16 Կապարճք նորա իբրեւ զգերեզմանս բաց են. ամենեքին զօրաւորք։
Տէր, առաջնորդեա ինձ յարդարութեան քում, վասն թշնամեաց իմոց. ուղիղ արա առաջի իմ զճանապարհս քո։
Զաղեղունս երիտասարդաց խորտակեսցեն, եւ որդւոցն ձերոց՝՝ մի՛ ողորմեսցին, եւ ի մանկունս ձեր ոչ խնայեսցէ ակն նոցա։
Որոց նետք իւրեանց սրեալ են, եւ աղեղունք լարեալք. սմբակք երիվարաց նոցա իբրեւ զվէմ հաստատուն համարեցան, անիւք կառաց նոցա իբրեւ զմրրիկ։
Այսպէս ասէ Տէր. Ահաւադիկ զօր գայ ի հիւսիսոյ, ազգ մեծ. թագաւորք բազումք զարթիցեն՝՝ ի ծագաց երկրէ,
աղեղնաւորք եւ տիգաւորք, ազգ ժպիրհ եւ անողորմ. ձայն նորա իբրեւ զձայն ծովու յարուցելոյ. կառօք եւ երիվարօք ճակատեսցի, եւ լաստեսցի իբրեւ զհուր՝՝ ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Սիոնի։
Կտրեաց ընդ մէջ զերիկամունս իմ, արար զիս նետալից,
Գերեզման բաց է կոկորդ նոցա. լեզուօք իւրեանց նենգաւորք եղեն. թոյնք իժից ի ներքոյ շրթանց նոցա.