4 Զի՞ ցնծայցես ի խորանս քո, Զեփ, եւ ի դաշտս քո՝՝, դուստր ժպրհութեան, որ յուսացեալ էիր ի գանձս քո եւ ասէիր. Ո՞ գայցէ ի վերայ իմ։
Պատմեսցեն երկինք զարդարութիւն նորա, զի Աստուած դատաւոր է։ Հանգիստ։
Ո՜ տացէ ի Սիոնէ զփրկութիւն Իսրայելի. ի դարձուցանել Տեառն զգերութիւն ժողովրդեան իւրոյ, ցնծասցէ Յակոբ եւ ուրախ եղիցի Իսրայէլ։
Եւ նոքա ի նանիր խնդրեցին զանձն իմ, մտցեն ի ներքոյ անդնդոց երկրի.
Ստացուածք մեծատանց՝ քաղաք ամուր, բեկումն ամպարշտաց՝ աղքատութիւն։
Ահաւադիկ ես ի վերայ քո՝ որ բնակեալդ ես ի ծործորս դաշտականս Տիւրոսի, ասէ Տէր. որք ասէին. Ո՞ զարհուրեցուսցէ զմեզ, կամ ո՞ մտանիցէ ի բնակութիւնս մեր։
Դարձարուք առ իս, որդիք հեռացեալք, ասէ Տէր, զի ես տիրեցի ձեզ. եւ առից զձեզ մի ի քաղաքէ եւ երկուս յազգէ, եւ տարայց զձեզ ի Սիոն.
Մինչեւ յե՞րբ թափառիցիս, դուստր անարգեալ. զի հաստատեաց Տէր զփրկութիւն ի ձեռատունկն նոր. փրկութեամբ շրջեսցին մարդիկ՝՝։
Քանզի յուսացեալ էիր յամուրս քո, եկեսցեն նեղութիւնք՝՝ եւ դու ըմբռնեսցիս, եւ ելցէ Քամովս ի գերութիւն, քուրմք նորա եւ իշխանք նորա միանգամայն։
Այպանութիւն քո հասոյց քեզ զայդ. լրբութիւն սրտի քո արար զքեզ ծակամուտ վիմաց, եւ առ զզօրութիւն բարձրացեալ բլրոյն քո՝՝. զի եթէ բարձրացուսցես իբրեւ զարծուի զբոյն քո, եւ անտի իջուցից զքեզ, ասէ Տէր։
Եւ ոչ լուան ինձ, եւ ոչ անսաց ունկն նոցա. այլ գնացին ըստ խորհրդոց սրտից իւրեանց չարաց. եւ եղեն յետս եւ ոչ յառաջ։
Այսպէս ասէ Տէր. Մի՛ պարծեսցի իմաստունն յիմաստութիւն իւր, եւ մի՛ պարծեսցի հզօրն ի զօրութիւն իւր, եւ մի՛ պարծեսցի մեծն ի մեծութիւն իւր.
Զի իբրեւ երինջ լծընկէց եղեւ ինձ Իսրայէլ. արդ արածեսցէ զնոսա Տէր իբրեւ զգառն յանդորրու։
Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի՝ պատուէր տաջիր մի՛ հպարտանալ եւ մի՛ յուսալ ի մեծութիւն սնոտի, այլ յԱստուած որ տայ մեզ զամենայն առատապէս ի վայելել,
Որչափ փառաւորեաց զինքն եւ խայտաց, այնչափ հատուցէք դմա սուգ. զի ի սրտի իւրում ասէր թէ՝ Յամենայն ժամ նստայց ես թագուհի, եւ այրի ոչ եւս եղէց։