ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ մի՛ շիջցի յաւիտեանս ժամանակաց. եւ՝՝ բարձրասցի ծուխ նորա ի վեր, եւ աւերեսցի յազգս ազգաց. եւ ի բազում ժամանակս աւերեսցի, եւ՝՝ ոչ ոք իցէ որ անցանիցէ ընդ նա։
Եւ ի մարգարէսն Երուսաղեմի տեսի արհաւիրս. զի շնային եւ երթային զհետ ստութեանց, եւ օգնական լինէին ձեռաց չարաց, առ ի չդառնալոյ իւրաքանչիւր ումեք ի ճանապարհէ իւրմէ չարէ. եղեն ինձ ամենեքին իբրեւ զՍոդոմ, եւ բնակիչք նորա իբրեւ զԳոմոր։
եւ ասիցեն ազգքն մեւս եւ՝՝ որդիքն ձեր որ յարիցեն յետ ձեր, եւ օտարոտին որ գայցէ յերկրէ հեռաստանէ, տեսանիցեն զհարուածս երկրին այնորիկ եւ զախտս նոցա զոր առաքեաց Տէր ի վերայ նորա,
զծծումբն եւ զաղն այրեցեալ. յամենայն ի հող նորա մի՛ սերմանեսցի եւ մի՛ բուսցի, եւ մի՛ ելցէ ի վերայ նորա ամենայն դեղ դալար, որպէս կործանեցան Սոդոմ եւ Գոմոր, Ադամա եւ Սեբոյիմ, զորս կործանեաց Տէր սրտմտութեամբ եւ բարկութեամբ։
Որպէս Սոդոմն եւ Գոմոր եւ որ շուրջ զնոքօք քաղաքքն, որ ըստ նմին օրինակի պոռնկեցան զհետ ընկերացն մարմնոց, կան առաջի օրինակ՝ զյաւիտենական հրոյն ընկալեալ զդատաստան։