Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ զբանս կնոջն, պատառեաց զհանդերձս իւր. եւ ինքն շրջէր ի վերայ պարսպին. եւ ետես ժողովուրդն զքուրձն որ ի վերայ մարմնոյ նորա ի ներքոյ։
յայնժամ խօսեցաւ Տէր ընդ Եսայեայ որդւոյ Ամովսայ եւ ասէ. Երթ եւ ի բաց հան զքուրձդ ի միջոյ քումմէ, եւ լոյծ զհողաթափսդ յոտից քոց. եւ արար այնպէս, եւ գնայր մերկ եւ բոկ։
եկին արք ի Սիւքեմայ եւ ի Սաղեմայ եւ ի Շամրնէ, արք ութսուն, գերծեալ զմօրուս եւ պատառեալ զհանդերձս կոծելով, եւ մաննա՝՝ եւ կնդրուկ ի ձեռս նոցա տանել ի տուն Տեառն։
Որդի մարդոյ, Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց աշխատեցոյց զզօրս իւր աշխատութեամբ մեծաւ ի վերայ Ծուրայ. ամենայն գլուխք կնդացեալք եւ ամենայն ուսք գերծեալք. եւ վարձք նմա եւ զօրաց նորա ոչ եղեն առ ի Ծուրայ ծառայութեանն՝ զոր ծառայեցին ինձ ի նմա։
Եւ դարձուցից ի սուգ զտօնս ձեր, եւ զամենայն երգս ձեր յողբս, եւ ածից ի վերայ ամենայն հասակաց քուրձ, եւ ի վերայ ամենայն գլխոց կնդութիւն. եւ արարից նմա իբրեւ սուգ սիրելւոյ, եւ որոց ընդ նմայն իցեն՝ իբրեւ օր ցաւոց՝՝։