28 Թողին զքաղաքս եւ բնակեցան՝՝ ի քարածերպս, բնակիչք Մովաբու. եղեն իբրեւ զաղաւնիս բունեալք ի քարածերպս, ի բերանս սորոց։
Եւ դադարեաց աւուրս եւթն եւս, եւ դարձեալ արձակեաց զաղաւնին, եւ ոչ եւս յաւել դառնալ առ նա։
Աղաւնեակ իմ ընդ հովանեաւ վիմիդ առ պատուարաւ պարսպիդ, երեւեցո ինձ զերեսս քո, եւ լսելի արա ինձ զբարբառ քո. զի բարբառ քո քաղցր է եւ տեսիլ քո գեղեցիկ։
թաքուսցեն՝՝ յայրս եւ ի ծերպս վիմաց եւ ի սորս երկրի, յերեսաց ահի Տեառն եւ ի փառաց զօրութեան նորա, յորժամ յարիցէ վանել զերկիր։
Տուք նշանակ Մովաբու. զի տոչորելով տոչորեսցի՝՝, եւ ամենայն քաղաքք նորա յանապատ եղիցին առ ի չգոյէ բնակչաց։
Այպանութիւն քո հասոյց քեզ զայդ. լրբութիւն սրտի քո արար զքեզ ծակամուտ վիմաց, եւ առ զզօրութիւն բարձրացեալ բլրոյն քո՝՝. զի եթէ բարձրացուսցես իբրեւ զարծուի զբոյն քո, եւ անտի իջուցից զքեզ, ասէ Տէր։
Խաբեցաւ տեղի նորա. ծանրացուցէք ի նստել, բնակիչք Դեդանայ, զի դժուարինս արար. ածի ի վերայ նորա ժամանակ՝՝ յորում այց արարից նմա։
Եւ զօրացաւ ձեռն Մադիամու ի վերայ Իսրայելի. եւ արարին իւրեանց որդիքն Իսրայելի յերեսաց Մադիամու գոմս ի լերինս եւ յայրս եւ յամուրս՝՝։
Եւ ետես այր Իսրայելի եթէ անձուկ է նմա մերձենալ առ նա՝՝, եւ թաքեաւ ժողովուրդն յայրս եւ ի գոմս եւ ի վէմս եւ ի խորխորատս եւ ի ջրհորս.