Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։
Յիշեաց Երուսաղէմ զօր տառապանաց եւ զօր անջատման իւրոյ. թախծեցաւ ընդ ամենայն՝՝ ցանկալի ինչս որ ստացեալ էր ի սկզբանէ, յանկանել ժողովրդեանն ի ձեռս թշնամեացն, եւ ոչ ոք էր որ օգնէր նմա. տեսին ատելիք նորա, ոտն հարին՝՝ եւ ծիծաղեցան ի վերայ գերութեան նորա։
վասն այդորիկ, լերինք Իսրայելի, լուարուք զպատգամս Ադոնայի Տեառն. այսպէս ասէ Տէր Տէր ցլերինս եւ ցբլուրս եւ ցխորս եւ ցձորս եւ ցաւերակս ապականեալս եւ ցքաղաքս լքեալս՝ որ եղեն յաւեր եւ ի կոխումն մնացելոց ազգացդ որ շուրջ զձեւք են.