ՅԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զքաղաքն որ է ի ձորն, մինչեւ ցսահմանս Գաղաադու, ոչ էր քաղաք որ ապրեցաւ ի մէնջ. այլ զամենայն մատնեաց Տէր Աստուած մեր ի ձեռս մեր։
ի բնակելն Իսրայելի յԵսեբոն եւ ի դստերս նորա, եւ յԱրոյէր եւ ի դստերս նորա, եւ յամենայն քաղաքս որ առ եզերբ Յորդանանու ամս երեք հարեւր. զի՞ է զի ոչ թափեցին զնոսա ի ժամանակին յայնմիկ։
Եւ այրն փութացեալ եմուտ առ Հեղի եւ ասէ ցնա՝՝. Ես եմ որ եկի ի բանակէ անտի, եւ ես եմ որ փախեայ այսօր ի պատերազմէն։ Եւ ասէ. Զի՞նչ գործ գործեցաւ, որդեակ, պատմեա ինձ։