Եւ կոչեաց Աբեններ զՅովաբ եւ ասէ. Միթէ իսպա՞ռ ուտիցէ սուր, կամ թէ ո՞չ գիտիցես զի դառնութիւն լինի վախճանն. մինչեւ ցե՞րբ ոչ ասիցես ժողովրդեանն դառնալ ի հետոց եղբարց իւրեանց։
Այսպէս ասէ Տէր. Միթէ վերանայցէ՞ փայտատ առանց փայտահարի, կամ բարձրանայցէ՞ սղոց առանց ուրուք ձգելոյ. նոյնպէս թէ զգաւազան ոք կամ զփայտ ինչ առնուցու. նա եւ ոչ այնպէս։
Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր ամենակալ Աստուած Իսրայելի. Արբէք եւ արբեցարուք, յիմարեցարուք, եւ կործանեցարուք եւ մի՛ կանգնեսջիք յերեսաց սրոյն զոր եսն առաքեցից ի մէջ ձեր։
Զարթիր, սուր, ի վերայ Հովուի իմոյ, եւ ի վերայ առն ընկերի նորա, ասէ Տէր ամենակալ. հարից զՀովիւն եւ ցրուեսցին խաշինքն, եւ դարձուցից զձեռն իմ ի վերայ հովուաց։
Եւ հարին զփողսն եղջերեայս երեքին առաջքն, եւ խորտակեցին զսափորսն, եւ առին ձախու ձեռամբք իւրեանց զջահսն, եւ աջու ձեռօք իւրեանց զփողսն հարկանել, եւ աղաղակեցին եւ ասեն. Սուր Տեառն եւ Գեդէոնի։